Gutuna munduko haurrentzat (Siobhán Parkinson)

Gutuna munduko haurrentzat ( Siobhán Parkinson), mezua

Irakurleek sarri galdetzen diete idazleei euren istorioak nola idazten ote dituzten – non sortzen dira ideiak? Nire irudimenean, erantzuten du idazleak. A, noski, erantzun ohi du irakurleak. Baina, non dago zure irudimena, nolakoa da eta egia al da guztiok dugula bat?

Tira, erantzun ohi du idazleak. Nire buruan dago, noski, eta, irudiz eta hitzez osatuta dago, eta oroitzapenez eta beste istorio batzuen arrastoez eta hitzez eta gauzen zatiez eta melodiez eta pentsamenduz eta aurpegiz eta munstroz eta formez eta hitzez eta mugimenduz eta hitzez eta olatuz eta arabeskoz eta paisaiez eta hitzez eta lurrinez eta sentimenduz eta kolorez eta errimez eta karraskatxoz eta txistuz eta zaporez eta energia leherketez eta asmakizunez eta haize leunez eta hitzez.

Hori guzti hori hor barruan biraka eta kantuan eta kaleidoskopio baten antzera jokatzen eta flotatzen eta esertzen eta pentsatzen eta burua hazkatzen.
Jakina, guztiok dugu irudimena: hori gabe ez ginateke amesteko gai izango. Hala ere, irudimen guztiak ez daude gauza berberez osatuta. 

Agian, sukaldarien irudimena, batez ere, zaporez osatuta egongo da, eta artisten irudimenak, batik bat, koloreak eta formak izango ditugu. Idazleen irudimena, nagusiki, hitzez osatuta dago.
Irakurle eta istorio entzuleen irudimena ere hitzez elikatzen da. Idazlearen irudimenak ideiak, soinuak, ahotsak eta pertsonaiak istorio bihurtzeraino landu, eta, buelta eta forma ematen die. Istorio hori hitzez baino ez da osatzen, zirriborroz osatutako batailoien orriz orriko desfilea.

Orduan, bat batean, irakurlea iristean zirriborro horiek bizia hartzen dute. Orrian jarraitzen dute, zirriborro itxura izaten jarraitzen dute baina irakurlearen irudimenean ere jolasean dabiltza, eta honek forma eman eta hitzak lotzen ditu istorioak leku bat izan dezan bere buruan, idazlearen buruan izan zuen bezala. 

Horregatik da irakurlea idazlea bezain garrantzitsua istorio batentzat. Idazle bakarra dago horietako bakoitzarentzat, baina ehunka edo milaka, edo zenbaitetan milioika, istorio irakurle daude idazlearen hizkuntza berean irakurtzen dutenak, edo, agian, beste hainbat hizkuntzatara egindako itzulpenak irakurtzen dituztenak. Idazlerik gabe ipuinik ez da jaioko; munduan diren milaka irakurle horiek gabe ipuina ez da sekula bizi ditzakeen bizitza guztiak bizitzera iritsiko.

Istorio baten irakurle orok du istorio horren beste irakurleekin zerbait komunean. Bereizita, baina nolabait ere elkarrekin, istorioa euren irudimenean berregin dute: pribatua bezain publikoa den ekintza, indibiduala bezain komuna, etxekoa bezain internazionala. 

Gizon-emakumeek hobekien egiten dutena da, ziurrenik. 

Jarraitu irakurtzen!

Siobhán Parkinson
Egilea, editorea, itzultzailea
eta na nÓg sariaren irabazlea

Kreditoak: oepli